Gino is een jonge mantelzorger: “Ik ontdekte dat ik als jongen wilde leven, maar het was moeilijk daar thuis ruimte voor te nemen”

Hoe maak je ruimte voor je eigen leven als bijna alle aandacht uitgaat naar een familielid? We spraken met Gino (25, hij/hem) over zorg dragen, zorgen maken en zorg missen.

“Ik ben echt opgegroeid als jonge mantelzorger: mijn oudste broer heeft autisme, mijn vader was ernstig ziek en overleed aan longkanker toen ik elf was, en mijn moeder heeft reuma en een ruggenwervelprobleem. Daardoor heeft ze moeite met lopen, en vaak pijn. Ongeveer tien jaar geleden werd ze ook depressief. Gelukkig gaat het mentaal nu beter, maar de zorg blijft intensief.

Het autisme van mijn broer uit zich vooral in agressie. Hij kan zijn emoties moeilijk reguleren en had vaak driftbuien. Sinds zijn twaalfde woont hij begeleid, maar in het weekend kwam hij naar huis. Ik moest constant opletten dat er niet te veel prikkels waren, want dan kon de bom ontploffen. 

Na het overlijden van mijn vader werden de verhoudingen thuis door elkaar geschud: mijn andere broer voelde zich de vaderfiguur, terwijl ik voor mijn moeder zorgde. Ik ben geboren als meisje, maar worstelde enorm met mijn identiteit. Thuis was het al pittig, en ik voldeed op school niet aan het standaardbeeld van een meisje. 

Toen ik zestien was, kwam ik via Stichting Vanzelfsprekend!?, een platform voor jonge mantelzorgers, in contact met anderen in een vergelijkbare situatie. Een medewerker zei: ‘Het is ook oké als je een keer voor jezelf zorgt.’ Dat gaf me meer ruimte om aan mezelf te denken en hielp met uit de kast komen. Het was moeilijk om thuis ruimte voor mezelf te nemen, maar toen ik dat uiteindelijk deed, voelde het bevrijdend. 

Door de heftige situatie thuis ben ik heel hecht met mijn familie. Met mijn moeder sprak ik af dat we wekelijks een moment hebben om gewoon moeder en zoon te zijn – op woensdagochtend lunchen we samen. Nu ik niet meer thuis woon, kan ik meer eigen keuzes maken. Ik wil andere jonge mantelzorgers laten zien dat je óók voor jezelf mag zorgen.  Mensen vragen vaak alleen hoe het met de persoon gaat voor wie je zorgt.

Inmiddels ben ik vrijwilliger bij Vanzelfsprekend!?, een stichting die zich inzet voor jonge mantelzorgers, en heb ik een opleiding tot ervaringsdeskundige afgerond. Zo help ik andere jongeren als ik. Ik ben blij nu écht Gino te kunnen zijn.”