“Ik was zenuwachtig en schrok van de dansende mannen”

Elke maand vragen we een gay celeb naar zijn eerste keer in een homobar. Boris Dittrich (1955) ging na het kijken van het Songfestival naar een club en liep daar de liefde van zijn leven tegen het lijf. “Het was meteen raak”

"Ik weet het nog heel precies: het was zaterdag 24 april 1982, de avond van het Songfestival. Duitsland had net gewonnen met het liedje ‘Ein bißchen Frieden’. Ik woonde samen met mijn vriendin, maar we waren nét uit elkaar gegaan omdat ik homo was. Na afloop van het Songfestival besloot ik dat ik niet in mijn eentje thuis moest blijven zitten, maar de wijde wereld in moest trekken om een vriendje te leren kennen.

Ik woonde in Amsterdam en fietste naar DOK (een bekende Amsterdamse homoclub in die tijd, red.). Het was al na middernacht. Ik was nog nooit in een homobar geweest en vond het doodeng. Je moest toen nog aanbellen, en dan kwam een portier de deur opendoen.

Binnen was het vrij donker en de muziek stond erg hard. Ik zag mannen met elkaar dansen. Daar schrok ik heel erg van. Ik dacht bij mezelf: is dit nu mijn voorland? Moet ik hier voortaan elk weekend naartoe? Ik was zenuwachtig en wist mezelf geen houding te geven. Toch haalde ik mezelf over één drankje aan de bar te doen. Ik bestelde een oude jenever.

Er kwam een mooie jongen binnen, met zwart krulhaar en blauwe ogen. Ik besloot om nóg een drankje te bestellen. De jongen keek over de mensenmassa heen, we maakten oogcontact en hij kwam naar me toe. We raakten in gesprek en gingen aan een tafeltje zitten. We waren zó in elkaar verdiept dat we op een gegeven moment op onze schouder getikt werden door de eigenaar. Iedereen was inmiddels vertrokken, het barpersoneel was stoelen op tafeltjes aan het zetten en we werden verzocht om alsjeblieft weg te gaan. Het zal 05.00 uur ’s ochtends geweest zijn. Toen ben ik met hem mee naar huis gegaan."

"Uiteindelijk ben ik met hem getrouwd en we zijn nog steeds samen. Mijn allereerste keer in een homobar was dus meteen raak.

Ik ben niet zo’n uitgaanstype. Sommige mensen vinden het leuk om veel uit te gaan, allerlei mensen te leren kennen en op de versiertoer te gaan, maar dat heb ik allemaal niet meegemaakt. Toch kom ik nog steeds wel in gaybars, maar dan met name in het buitenland. Ik word vaak gevraagd om prides te openen, en nadien ga ik mee naar de plaatselijke bars. Onlangs was ik in San Francisco, waar het juist een nieuwe trend is om wél expliciet naar gaybars te gaan. Ik zou het heel erg jammer vinden als er geen homocafés meer zouden zijn. Het is een goede plek om mensen te leren kennen. Maar eigenlijk kun je, vanwege de keiharde muziek, vaak geen gesprek voeren. Het feit dat ik geen alcohol drink helpt ook niet echt. Ik vind het persoonlijk dus leuker om op een terrasje te zitten.

Als ik hoor dat de rest van de wereld de gay uitgaansscene in Amsterdam niet meer mee vindt tellen, vind ik dat enorm jammer.”