Met de priester naar de fetish store

Normaal zou het niet zo snel in me opkomen, een priester meenemen naar een fetish store. Het lijken in eerste instantie twee onverenigbare zaken, maar het pakte een stuk beter uit dan ik had durven hopen.

Een week voor onze trip naar de fetisjwinkel spraken de priester en ik voor het eerst met elkaar af, voor de kerk. Mijn ex – lesbisch en theoloog – koppelde hem aan mij omdat we wellicht wat voor elkaar konden betekenen. Hij is een vrijzinnige gelovige en de thema’s gender en LHBTQ houden hem – net als mij – veel bezig. Dat ik gay ben, betekent voor mij niet dat ik tegen kerk of geloof ben. Sterker nog, ik rondde een studie religiewetenschappen af, juist om deze voor sommigen tegengestelde zaken met elkaar proberen te verenigen. 

Eenmaal aangekomen spreek ik de enige man aan die op mij overkomt als een mogelijke priester en ik heb gelijk beet. Vervolgens lopen we samen het park tegenover de kerk in. De priester houdt duidelijk niet van smalltalk: binnen vijf minuten hebben we ons op de thema’s vluchtelingen en zingeving gestort. We besteden hier ons hele eerste rondje door het park aan. In ronde twee bespreken we de beperkingen van al die hokjes in de LHBTQ-lettersoep. Steeds vaker komt het thema homoseksualiteit aan bod. Op zowel algemene als zeer persoonlijke wijze – en dan in het bijzonder het seksuele aspect ervan.

Wanneer we vlak bij het cruisinggebied staan, houdt hij zijn pas in.

Vaker dan eens zegt de priester: “In principe ben ik hetero.” En dan ineens, wanneer we vlak bij het cruisinggebied staan, houdt hij zijn pas in. Hij doet een stap naar voren in mijn richting en fluistert: “Maar wat als ik toch homo ben?” Ik blokkeer, zo plots als deze opmerking komt.

Ja, wat als? Ik ken zijn strijd niet en mij maakt het geen klap uit met wie hij graag in bed ligt of zou willen liggen. Voordat ik er dieper op in kan gaan, lopen we alweer verder en heeft hij het over de situatie in het Midden-Oosten. Ik hoor mezelf vertellen over de tijd dat ik in Jeruzalem woonde, maar ondertussen ben ik in mijn hoofd druk bezig met wat er zojuist gebeurde. Na ronde drie nemen we afscheid, daar waar we elkaar ontmoetten, voor de kerk.

Voor ik goed en wel thuis ben heb ik al een e-mail van hem met de aanhef ‘Goede Sanne’, waarin hij me bedankt voor het verrijkende gesprek en meteen een LGBTour bij me boekt voor de volgende dag. Ik ben blij verrast dat hij met me mee wil lopen op een van mijn queer rondleidingen door het roze hart van Amsterdam. 

En zo ontmoet ik hem weer, de volgende ochtend om elf uur, op de Dam, aan de voet van het Nationaal Monument, het startpunt van mijn LGBTour. Ik voel de zenuwen in mijn buik kriebelen en vraag me af of ik mijn gebruikelijke route moet wijzigen nu er een priester meeloopt. Ik denk aan mijn persoonlijke verhaal dat ik altijd halverwege de tour deel. Een anekdote over hoe ik de dief van mijn gestolen telefoon met zijn eigen geloof probeer te chanteren, om zo mijn telefoon terug te krijgen. Ook trakteer ik de deelnemers tijdens de tour altijd op een shotje goudglitterende Goldstrike. Zou de priester dit ook lusten?

Achter mij hoor ik de priester een flinke teug zuurstof inhaleren.

We vertrekken en wanneer ik op de helft ben, is het zover. Tot mijn verbazing gaan zowel het heidense verhaal als de alcohol erin als zoete koek. De priester zegt geraakt te zijn door het verhaal. Ik denk dat het misschien de Goldstrike is die zijn ogen doet tranen.

Via Condomerie het Gulden Vlies lopen we langs de Oude kerk,  Het PIC (Prostitutie Informatie Centrum) richting cruising en dance club de Eagle. Als we ons voor deze strictly men's club omdraaien, kijken we recht in de etalage van Mister B, de kinky fetish store. We zien chaps, leren maskers en enorme zwarte dildo’s. Ik neem er niet vaak gasten mee naar binnen. En ik zou het in eerste instantie niet in mijn hoofd halen dit met een priester te doen. Maar toch lijkt het mij nu ineens een top idee. “Zullen we dan maar?” vraag ik zo luchtig mogelijk. Hij knikt. Ik open de deur en we stappen een ruimte binnen waar de kleur zwart domineert. Achter mij hoor ik hem een flinke teug zuurstof inhaleren. Ik draai me om en zie een gespannen glimlach om zijn lippen hangen.

De winkel heeft meerdere verdiepingen. Ik blijf een beetje beneden rondhangen om af te tasten wat hij wil, maar ik ben hem direct kwijt. Een half uur lang bekijkt hij met grote interesse de glimmende roestvrijstalen tools die uitgestald liggen in de vitrines. Met zijn vinger wijzend naar iets wat ik in de keuken zou gebruiken voor het bakken van koekjes, vraagt hij: “Wat is dit? En dit?” Ik kan hem niet met al zijn vragen helpen. Even later vervolgen we de tour en nemen we afscheid voor gay café ’t Mandje.

Als ik bij thuiskomst weer een mailtje met de aanhef ‘Goede Sanne’ aantref, blijkt dat ik hem tóch heb kunnen helpen. Hij schrijft: “Ik had deze letterlijke drempel om de winkel binnen te stappen nooit alleen durven nemen, nu durf ik dat wel. Ik ben je zeer dankbaar.” Was getekend, de priester.

Wil je een keer meelopen met een van Sannes LGBTours? Boek dan hier een plekje.

Foto: Peter van der Wal