recensie
Love Lies Bleeding: een heerlijk vuig lesbisch liefdesverhaal waar het testosteron vanaf spat
“Regisseur Rose Glass bewijst dat experimenteren bij haar een topfilm oplevert”
Met Love Lies Bleeding, met hoofdrollen voor Kristen Stewart en Katy O’Brian, brengt regietalent Rose Glass een heerlijk gemaakt, absurd queer liefdesverhaal zonder moralistische boodschap. “Het enige wat de film over queer vrouwen zegt, is dat we ook heel nare mensen kunnen zijn.”
Twee stoere vrouwen die samen het gevecht met de wereld aangaan; het is een thema dat vaker in de filmgeschiedenis opduikt. Denk aan de klassieker Thelma & Louise (1991), de feministische roadmovie waarin Susan Sarandon en Geena Davis een platonisch verbond sluiten. Of Bound (1996), waarmee makers Lana en Lilly Wachowski, die in 2012 beiden uit de kast kwamen als trans vrouw, het door mannen gedomineerde genre van de maffiafilm een gendertwist gaven door Gina Gershon en Jennifer Tilly te casten in masculiene – ja, zelfs butchy – vrouwenrollen.
in love lies bleeding trekt regietalent rose glass alle genreregisters open.
Dit soort films blijven echter uitzonderingen in een nog altijd door mannen gedomineerde filmwereld. Uit een Amerikaans onderzoek uit 2023 blijkt dat in Hollywood slechts 15 procent van de filmmakers vrouw is. En als ze al films mogen regisseren, dan beslaat hun budget grofweg de helft van het bedrag waar hun mannelijke collega’s over beschikken. Van deze statistieken trekt de 34-jarige Rose Glass – een queer vrouw en een van de meest talentvolle Britse filmmakers van dit moment – zich niets aan. Voor haar nieuwste film, Love Lies Bleeding, die begin dit jaar op het prestigieuze Sundance Filmfestival in première ging, trekt ze alle genreregisters open en vertelt een onvervalst queer verhaal. Al hoef je bij haar geen boodschap te verwachten. “Het enige wat de film over queer vrouwen zegt, is dat we ook heel nare mensen kunnen zijn”, zei ze recent in een interview. Daar voegde ze aan toe dat ook nare mensen sympathieke kanten kunnen hebben.
Dat geldt zeker voor de twee hoofdrolspelers: Hollywoodster Kristen Stewart en Katy O’Brian, die op indrukwekkende wijze haar speelfilmdebuut maakt. Dat beide actrices zichzelf queer noemen, was voor Glass geen reden om ze te casten. Wel omdat ze de twee protagonisten onvoorwaardelijk geloofde. Je gaat als kijker inderdaad helemaal mee in hun spel, ondanks de talloze krankzinnige en absurde plotwendingen. Love Lies Bleeding begint nog redelijk rustig. We zien hoe Lou (Kristen Stewart) als manager van een rauwe zweterige sportschool op een dag geïntrigeerd raakt door Jacky (Katy O’Brian) die bloedfanatiek aan het trainen is voor een belangrijke bodybuilderwedstrijd in Las Vegas. Het is meteen duidelijk dat we in de jaren tachtig zijn aanbeland: neonkleding, macho mannen en het najagen van een extreem gespierd bodybuildlichaam als ultiem ideaal. O’Brian kon voor de rol uit eigen ervaring putten: ook zij had lang bodybuild-ambities. Haar vuistdikke spieren hoefde ze dan ook niet speciaal voor de film te trainen.
de climax kan worden gezien als een oprechte ode aan thelma en louise.
De film speelt zich af tegen de achtergrond van een afgelegen dorp in de Amerikaanse staat New Mexico, waar alleen het recht van de sterkste, ofwel mannelijke spierkracht, geldt. Het is dan ook niet vanzelfsprekend dat Lou en Jacky meteen als een blok voor elkaar vallen en bij elkaar intrekken. Om wat geld te verdienen, werkt Jackie bij de schietbaan van Lou’s criminele vader (Ed Harris met een gruwelijk eng kapsel) die de hele gemeenschap intimideert en tegenstanders van een enkeltje richting een diep ravijn voorziet. Wanneer de zus van Lou maar net een brute mishandeling overleeft en als kasplantje in het ziekenhuis belandt, belanden Lou en Jack in een grove geweldspiraal waarin ze pal tegenover Lou sr. en zijn maffiose vrienden komen te staan. De climax kan worden gezien als een oprechte ode aan Thelma & Louise. Rose Glass droeg haar twee hoofdrolspelers ook op om in de voorbereiding van hun rollen naar Paul Verhoevens Showgirls te kijken, om zo een gevoel ten krijgen voor het campy karakter dat ze Love Lies Bleeding wilde geven. Voor het bodyhorroreffect was David Cronenberg's Crash verplicht huiswerk tijdens het draaien. Ten slotte is de neon-sfeer van de film Drive overduidelijk een inspiratiebron geweest.
Het levert een film vol verwijzingen op, een liefdesbrief aan de cinema, die tegelijk zeer origineel is. Niet eerder zag je in een film een gepassioneerde relatie tussen twee vrouwen waar het testosteron aan alle kanten van afspat. “Je bent toch geen hetero die wil experimenteren?” zegt Lou in een vet aangezette dialoog tegen Jacky, als ze voor het eerst met elkaar in bed belanden. Glass bewijst dat experimenteren bij haar een topfilm oplevert.
Love Lies Bleeding is nu te zien in de bioscoop.
