Zweedse zangeres Agnes over queer liefde, discolichten en de kracht van ‘Milk’

De Zweedse popartiest Agnes is terug met rauwe eerlijkheid, discospirit en een nieuwe single genaamd 'Milk'.  We spraken met de zangeres over haar creatieve proces, haar blijvende liefde voor queer spaces, het werken met haar man Vincent Pontare, en waarom ze eindelijk klaar is met muziekcompetities.

Wat is je favoriete nummer op je vorige album, Magic Still Exists, of op welk nummer ben je nu het meest trots?

Ik zie Magic Still Exists bijna als mijn eerste echte album, omdat het de eerste keer was dat ik echt mijn hele hart, energie, bloed, zweet en tranen in iets stopte. Ik had zo'n duidelijke visie van wat ik wilde doen. Dus eerlijk gezegd ben ik trots op het geheel, van de intermezzo's en het intro tot alle nummers. Ik heb alles gegeven in die nummers. Het is moeilijk om slechts één nummer te kiezen, want ik ben juist blij dat we het album als geheel tot leven hebben gebracht.

Je hebt onlangs 'Balenciaga Covered Eyes' uitgebracht, en gisteren kwam je nieuwe single 'Milk' uit — beide van je aankomende album. Wat kun je ons vertellen over het nieuwe materiaal?

Met Magic Still Exists was mijn belangrijkste focus om de juiste muzikale wereld te creëren, om uit te zoeken wat voor soort productie ik wilde, wat voor soort nummers ik wilde schrijven. Dat werd uiteindelijk een disco-pop, of zoals ik het noem, “spirituele pop” universum. Maar met dit nieuwe album ligt mijn belangrijkste focus op de teksten. Melodieën komen me vrij gemakkelijk aanwaaien, maar soms, wanneer je al een melodie hebt die je geweldig vindt, kan het toevoegen van woorden achteraf een echte worsteling zijn. Dus deze keer begon ik met de teksten en bouwde daar de melodieën bovenop. Ik wilde ook dat het geheel wat rauwer aanvoelde. Magic Still Exists was behoorlijk maximalistisch in zijn productie, met lagen bovenop lagen. Ik wilde niet per se dat de nieuwe nummers minder maximalistisch zouden zijn, maar ik wilde minder elementen, zodat elk individueel element meer ruimte kreeg. Dat is waar de rauwere vibe vandaan komt.

Hoe kwam 'Milk' tot stand?

'Milk' begon met de songteksten. Ik breng veel tijd door in mijn auto, en ik heb meestal een piano- of keyboardloop die speelt terwijl ik rondrijd, zing en teksten bedenk. Ik begon te denken: “I turn milk into butter, and butter into money. And with the money, honey, I create the life that I like.” Het was een soort minimantra, en zo begon ik aan het lied te werken. Ik ging samen met Kerstin Ljungström, met wie ik veel van het album heb gemaakt, de studio in. In het begin dacht ik: “Wat als ik familie was van The Hives?” Ken je die Zweedse rockband? Hoe zou ik klinken als ik hun zus was? Dus we begonnen met een wildere versie van 'Milk', maar later voegden we er wat meer disco aan toe. Het begon allemaal met dat minimantra, en het evolueerde van daaruit.

Pride Amsterdam komt eraan, en ons Pride-nummer komt binnenkort uit. Je hebt opgetreden bij de QX Awards, op Stockholm Pride, je hebt Paris Is Burning gesampled, en gezongen over hoe een ziel geen gender heeft. Waar komt jouw connectie met de queer gemeenschap vandaan?

Ik heb zulke sterke herinneringen aan de tournee met 'Release Me' in 2009. Ik was 19, reisde door heel Europa en de VS, en het was allemaal nogal overweldigend. Maar elke keer dat ik optrad in een gay club, voelde het als thuiskomen. Alle stress en die gedachten van 'Wie ben ik, wat doe ik?' verdwenen. Ik voelde echt een grote, onvoorwaardelijke liefde. Mijn muziek zou niet zijn wat het is zonder de homogemeenschap. 'Release Me' haalde nummer 1 op de Billboard Dance Chart niet vanwege een platenlabel of radiopromotie; het waren de dj's in gay clubs die het nummer keer op keer draaiden. Visueel ben ik enorm geïnspireerd door haute couture, maar ook door drag. Ik weet niet eens waar dat vandaan komt, het voelt gewoon alsof het in mijn DNA zit.

Het is 20 jaar geleden dat je Idol in Zweden won en je debuutalbum uitbracht. Hoe kijk je nu terug op die tijd?

Als ik erop terugkijk voelt Idol als een tienerdroom. Ik ben er dankbaar voor omdat het mijn eerste stap in de muziekindustrie was. Maar als je in Idol zit, is er geen ruimte om uit te zoeken wie je bent als artiest, waar je over wil schrijven, of hoe je jezelf wil uitdrukken. Dat moest ik allemaal daarna uitzoeken, en het kostte veel graafwerk. Dus ik heb gemengde gevoelens erover.

In je nummer 'XX' zing je over “trying to be someone else.” Gaat dat over die periode in je leven?

Ik denk dat dat een soort levenslange les voor mij is: om altijd in te checken en mezelf af te vragen: Wat is waar voor mij op dit moment? Wie ben ik vandaag? Wat wil ik zeggen? Ik ben een Vissen, dus ik denk dat het ook heel Vissen-eigen is om jezelf constant opnieuw uit te vinden. Ik herinner me dat we aan Magic Still Exists werkten, en we bleven de teksten maar herschrijven. Als ik dan voor de microfoon stond te zingen, kon je het meteen horen als één enkel woord niet authentiek voelde. Ik kan het gewoon niet faken, zelfs niet als het maar één woord is. De producer, Salem Al Fakir, zei: “Oh mijn God, ik kan het in je stem horen, wanneer je de tekst zelf gelooft en wanneer niet.” Dus ja, dat is mijn uitdaging: eerlijk blijven in alles wat ik doe.

Je werkt nauw samen met je man, Vincent Pontare, die heeft gewerkt met Avicii, Lady Gaga en Madonna. Hoe is het om muziek te maken met iemand met wie je ook samenwoont?

Ik breng veel tijd alleen door met het bedenken van ideeën: teksten, melodieën, visuals, alles. Dan ga ik de studio in met Kerstin, en samen bouwen we de nummers. Daarna brengen we ze naar Vincent. Hij is erg goed in een stapje terug nemen en het grote geheel zien, en dan zegt hij: 'Ooh, dat moeten we nog aanpassen' of 'Laten we anders dit proberen.' Wat geweldig is aan het werken met hem, is dat we elkaar zo goed kennen. We kunnen diep graven, eindeloos herschrijven en elkaar echt pushen zonder dat daar ego bij komt kijken. Dat is ook waarom ik niet met veel verschillende mensen werk, maar alleen een hechte kring van vrienden. Als je elkaar vertrouwt, kun je creatief gezien plekken bereiken die je met vreemden niet zou durven betreden.

Wat kun je ons vertellen over het aankomende album? Wat wil je tekstueel verkennen?

Het vorige album was disco. Voor mij ging dat over het licht aan het einde van de tunnel, op zoek naar antwoorden. Met het nieuwe album heb ik de antwoorden niet meer nodig, ik heb vooral veel vragen. Ik wil eerlijk zijn over de chaos, de vreemdheid, en het feit dat dingen niet altijd oké zijn, en dat dat oké is. Ik denk dat ik probeerde dingen een beetje te controleren op Magic Still Exists, maar nu wil ik een aantal van die barrières afbreken en in een ander licht worden gezien. En dat licht hoeft niet perfect te zijn.

In 2009 deed je mee aan  Melodifestivalen, de Zweedse nationale selectie voor het Songfestival, maar verloor je van Malena Ernman die uiteindelijk Zweden vertegenwoordigde met haar nummer ‘La Voix’. Denk je dat je ooit nog mee zou doen?

Ik denk dat ik klaar ben met muziekcompetities. Eigenlijk wil ik mezelf, of mijn muziek, niet meer in dat soort setting plaatsen. Mijn carrière is er ooit begonnen, en daar ben ik dankbaar voor, maar het is niet waar ik nu wil zijn.

Heb je plannen om het nieuwe album internationaal te promoten? We zouden je graag in Nederland zien optreden!

Dat is mijn belangrijkste focus op dit moment! Magic Still Exists kwam uit tijdens COVID, dus ik heb er nooit mee kunnen touren; ik heb die nummers nog niet live uitgevoerd. Dus ja, ik wil absoluut met het nieuwe album touren, en ik ga zeker buiten Zweden optreden!

Agnes' nieuwe single 'Milk' is nu beschikbaar op streamingplatforms, met meer nieuwe muziek verwacht eind augustus.