Lekkere muziek: ‘Smile’, ‘Not Fair’, ‘F*ck You Very Much’ en andere venijnige hits van Lily Allen

Vorige week verscheen West End Girl, het nieuwe album van Lily Allen dat vooral gaat over haar scheiding van echtgenoot nummer twee. Zoals altijd neemt de Britse zangeres geen blad voor de mond, sterker nog: haar teksten schitteren door schaamteloze openhartigheid en in lieve melodieën verpakt venijn. Een overzicht!

‘smile’

In 2006 debuteerde Lily Allen met haar single ‘Smile’. In negentien jaar die volgen is ze een identiteitscrisis, twee scheidingen en vijf albums verder, dus echt stilgezeten heeft ze niet. Met ‘Smile’ zette ze de blauwdruk neer voor haar toekomstige succes: een vrolijk, lekker niksig deuntje waarop ze haar vent de maat neemt omdat hij een andere vrouw lag te pompen in fraai Nederlands. Het openingsshot is legendarisch: Lily zit op haar bed een compleet bonbonbloc of iets dergelijks naar binnen te proppen, waarna romantische flashbacks volgen naar toen ze nog helemaal gelukkig was. “At first when I see you cry… It makes me smile…”

‘alfie’

Alfie Allen was niet blij met het portret dat zijn grote zus van hem schetste op haar vierde single ‘Alfie’. Ze zette hem neer als een niksnut die niets anders deed dan zich helemaal suf blowen, rukken en gamen. En dat op een hypervrolijk deuntje met een sample van Sandie Shaws ‘Puppet On A String’. De video noemde Lily een kruising tussen Tom & Jerry en Roger Rabbit, met haar broertje als pop. Reden voor dit lied was dat Lily haar broertje een schop onder zijn luie kont wilde geven. Dat is gelukt: Alfie Allen is inmiddels een gevierd acteur die het tot Game of Thrones heeft geschopt.

‘not fair’

Ook alweer zo’n bedrieglijk vrolijk liedje, waarop je spontaan countrydansjes gaat staan doen. Maar ‘Not Fair’ gaat over een vlam van Lily die het beste met haar voorheeft, voor haar door het vuur gaat en waar maar één ding mankeert: hij speelt niks klaar in bed. Hij maakt een geluid en dan is het alweer voorbij en zo ligt Lily steevast onbevredigd naar het plafond te staren: “Oh I lie here in the wet patch in the middle of the bed…” Lekker plastisch.

‘who’d have known’

Toen Lily Allen dit liedje op MySpace zette, vertelde ze er meteen bij dat ze het refrein regelrecht van Take That had gejat. ‘Who’d Have Known’ lijkt dan ook heel erg op hun ‘Shine’, maar daar hadden de heren vrede mee: meezingen wilden ze niet, maar ze vonden het een leuk liedje en kregen bovendien allemaal een credit toebedeeld. In de video zien we niemand minder dan Elton John, die de gevangene speelt van een geobsedeerde fan: uiteraard is dat Lily zelf.

‘hard out there’

Had Lily deze video nu uitgebracht, dan was er waarschijnlijk een enorme mediastorm uitgebroken, maar in 2014 bleef het bij een aantal kritische artikelen over het feit dat de danseressen in de video racistisch zouden worden afgebeeld. De danseressen vonden overigens zelf van niet: het lied gaat juist over misogyny en ‘body image pressure’ richting vrouwen. In de tekst draait Lily dat krachtig om, met teksten als: “Forget your balls and grow a pair of tits.”

‘fuck you’

Tot slot Lily’s grootste hit in Nederland: “Fuck you, fuck you fuck you… Fuck you very very much.” Allereerst valt het piano-intro op, dat zowel lijkt op een iets te snel afgespeeld ‘Close To You’ van The Carpenters als het intro van de Australische tv-soap Neighbours. En dan gaat Lily los, zoetgevooisder dan ooit. Met een bijzonder grappige video, bovendien.

bonus: ‘pussy palace’

Zoals we hierboven al schreven, is het nieuwe album West End Girl een afrekening met haar tweede ex-echtgenoot. Niet dat zijn naam ook maar genoemd wordt (en google zelf maar even), maar Lily Allen liet eerder al weten dat haar man een open relatie wilde toen zijn in Londen zat en hij in hun appartement in New York. Met als gevolg dat zijn loft in no-time veranderde in wat Lily omschrijft als een ‘Pussy Palace’. Het is haar nieuwe single, helaas is er nog geen officiële video dus kun je je volledig concentreren op de wederom vilein venijnige tekst.