Dit is Winq’s Ultieme Pride Anthem Top 100 – bekijk hier de nummers 40 – 21

We komen weer een stukje dichter bij de top van Winq’s Ultieme Pride Anthem Top 100. Deze keer komen we Cher tegen, zien we hoe Erasure schittert in ABBA-pakjes en nemen we je mee naar de dansvloer, waar gehuild wordt, gemoord, maar ook gewoon gezongen en gedanst.

Deel een met de nummers 100 – 81 vind je hier
Deel twee met de nummers 80 – 61 vind je hier
Deel drie met de nummers 60 – 41 vind je hier

deel vier - de nummers 40 tot en met 21

Op weg naar de top komen we wederom oude bekenden tegen. Bette Midler bijvoorbeeld, maar ook Cher, Cyndi Lauper, Janet Jackson en de Pet Shop Boys. En niet te vergeten good old Anita Meyer...

40) boys town gang – ‘can’t take my eyes off you’ (1982)

Van sommige liedjes is het origineel weliswaar het best, maar soms valt er ook een hoop te genieten van andere versies. De lang vergeten cover van Gerard Joling en Tatjana uit 1992 bijvoorbeeld, of de mashup die de Pet Shop Boys ervan maakten in combinatie met U2’s ‘Where the Streets Have No Name’. Heiligschennis, aldus de U2-fans, eindelijk iets echt leuks van U2 – aldus de rest van de wereld. Afijn, hier is die andere fraaie cover van ‘Can’t Take My Eyes Off You’.

39) bette midler – ‘to deserve you’ (1995)

Ooit begon Bette Midler haar carrière als act tussen de schmutzigheden door in gay sauna’s in New York. Later was ze voornamelijk bekend van dramatische ballads als ‘The Rose’, ‘Wind Beneath My Wings’ en ‘From a Distance’. Eigenlijk is ‘To Deserve You’ ook een ballad, maar dankzij de heersende mode kreeg elke song die er een beetje toe deed een house remix. Ook leuk in dat kader: de Club 69-remix van Whitney Houstons ‘The Greatest Love of All’ en die van ‘My All’ van Mariah Carey.

38) kylie minogue – ‘can’t get you out of my head’ (2001)

Met een meezingrefrein á la Kylies ‘Lalala, lala lalalaaa, lalala, lala, lalalaaa lala la’ heb je sowieso al een hit te pakken, en dat is dan nog maar het begin. In 2001 klonk ‘Can’t Get You Out Of My Head’ zo megafuturistisch dat de toekomst zo helder leek dat je een zonnebril opmoest (vrij naar Timbuk3). En nog altijd is het alsof Kylie haar tijd ver vooruit is met dit prachtlied.

37) erasure – ‘take a chance on me’ (1992)

Ironische bedoelde ideeën kunnen soms per ongeluk heel serieus uitpakken. Zo scoorde Erasure in 1992 een verrassende hit met de EP Abba-esque, waarop vier covers stonden van het Zweedse viertal: ‘Lay All Your Love on Me’, Voulez-Vous’, ‘S.O.S.’ en ‘Take a Chance on Me’. Die laatste brachten ze op single uit, met een video vol Anni-Frid- en Agnetha-drag. Luister vooral ook naar Erasure-ish, de EP die de ABBA-coverband met de briljante naam Björn Again uitbracht in antwoord op Abba-esque.

36) robyn – ‘dancing on my own’ (2010)

Op nummer 78 in deze lijst hadden we nogal wat aan te merken op de video die Robyn maakte bij ‘Call Your Girlfriend’. Die zou veel beter passen bij ‘Dancing On My Own’, en daar blijven we bij, al is ze in de échte video ook best allenig. Over deze track willen we verder nog kwijt dat queer artiest Calum Scott er in 2016 een prachtige akoestische versie van heeft uitgebracht.

35) alcazar – ‘crying at the discotheque’

Je zou het in wezen kunnen beschouwen als een op zichzelf staand muzikaal genre: liedjes die gaan over dansen en huilen tegelijk. Een jaar of twee geleden al verzamelden we negen songs die erover gaan, en toevallig vind je er hier twee achter elkaar: na Robyn is ook Alcazar van de partij. De complete lijst vind je hier, en zoals je ziet is de rest iets minder geschikt voor de Pride Anthem Top 100. Maar desalniettemin erg mooi…

34) janet jackson – ‘together again’

‘Together Again’ is door Janet geschreven als eerbetoon aan een vriendin die niet lang daarvoor was overleden aan de gevolgen van aids. Ook zou ze zijn geïnspireerd door de brief die ze ontving van een jonge jongen in Engeland die zijn vader had verloren. Nu is het een ode aan aidsslachtoffers en hun nabestaanden wereldwijd, zoals Janet schreef in de liner notes van The Velvet Rope, het album waarop deze track is te vinden.

33) pet shop boys – ‘new york city boy’

Studio 54 was de naam van een film over de hoogtijdagen van de gelijknamige club in New York. In de hoofdrol was Ryan Philippe te zien, als zo’n typische It Boy die het helemaal ging maken. De video van ‘New York City Boy’ lijkt dan weer geïnspireerd door deze film. Zowel het lied als het filmpje zijn hedonistisch op een vrolijk naïeve manier, en daardoor heel ander koek dan ‘Being Boring’ uit 1990, het lied waarmee de Pet Shop Boys een statement afgaven over het verlies van vele vrienden en bekenden als gevold van de aidscrisis.

32) janelle monae – ‘pynk’ (2018)

Vorig jaar stond Janelle Monae hoog in deze lijst met ‘Make Me Feel’, afkomstig van het album Dirty Computer dat bolstaat van de queer songs. Dit jaar kiezen we voor ‘Pynk’ vanwege de prachtige video waarin de vrouwelijke symboliek hoogtij viert. Mede met dank aan de ‘vagina pants, gemaakt door de Nederlandse ontwerper Duran Lantink.

31) cyndi lauper – ‘true colors’

“Don't be afraid to let them show / Your true colors are beautiful like a rainbow.” In 1986 bood Cyndi Lauper troost met haar ‘True Colors’, in een tijd dat hiv en aids om zich heen grepen. Het lied resoneerde diep met mensen die worstelden met hun coming-out, schaamte en afwijzing. Veel mensen voelden zich onzichtbaar en gestigmatiseerd en Cyndi zong: “Wees niet bang om jezelf te laten zien. Je bent mooi zoals je bent, zoals een regenboog.”

30) sophie ellis-bextor – ‘murder on the dancefloor’ (2002)

Bij Sophie Ellis-Bextor heb je altijd het gevoel dat ze zich niet in de kaart laat kijken. Ze komt altijd ietwat gereserveerd over, ‘aloof’ is een mooi Engels woord – al heeft dat woord een negatieve connotatie en dat bedoelen we eigenlijk niet. ‘Murder on the Dancefloor’ was dan ook niet per se het eerste nummer waaraan we dachten bij die schaamteloze naakscène in de – verder nogal matige – film Saltburn. Maar leuk om Soof ook eens in die context te horen schitteren.

29) frankie knuckles & jamie principle – ‘your love’ (1986)

Een van de grootste housepioniers ooit is Frankie Knuckles. Tot aan zijn dood in 2014 speelde hij een niet te onderschatten rol in de dancemuziek. Sinds de eerste optredens in The Warehouse in Chicago in 1977 was hij erbij en zijn ‘Your Love’ bestaat in tal van gedaanten. Hier kiezen we voor de versie met Jamie Principle, die zich als een spreekstalmeester ontfermt over het lied en eenmaal live, over zijn publiek. Nog altijd is het heerlijk om je hierin helemaal onder te dompelen…

28) donna summer – ‘i feel love’ (1977)

Kleine disclaimer vooraf: Donna Summer is niet altijd even lief geweest voor de regenbooggemeenschap, maar heeft daarvoor haar excuses aangeboden. Dat gezegd hebben: ‘I Feel Love’ is Pride Anthem Royalty. Extatisch dansgeweld is het uit de topjaren van de disco, met een extended version van bijna 15 minuten die piekt van climax naar climax. Of dit nooit meer hoeft te stoppen, aub.

27) aretha franklin – pride (a deeper love)’ (1994)

Deborah Cooper is weliswaar de originele zangeres van ‘Pride (A Deeper Love)’, maar toen Aretha Franklin aanklopte bij het producersduo Robert Clivillés en David Cole, konden die haar niet weerstaan. En wij haar nu ook niet. Daarom kiezen we hier voor de diva-house van Aretha, de Queen of Soul.

26) sylvester – ‘you make me feel (mighty real)’ (1978)

Eigenlijk zou je de nummers 29 tot en met 26 aan elkaar moeten knopen tot een megaremix, tot iets waar geen eind aan komt. Over Sylvester hebben we eerder in de lijst al geschreven op nummer 77 en 91. Hier voegen we er alleen nog aan toe hoe jammer het is dat zijn androgyne, flamboyante verschijning helaas veel te kort onder ons is geweest. Sylvester overleed in 1988 op 41-jarige leeftijd, maar gelukkig leeft hij immer voort.

25) anita meyer – ‘why tell me why’ (1981)

Snel door, naar iets supergezelligs! Want daar is Anita Meyer met ‘Why Tell Me Why’ waarmee ze maar liefst zes weken op de eerste plaats stond. Het lied gaat over onbegrip voor racisme, discriminatie en algemene onverdraagzaamheid in de wereld en dat we dat maar gewoon niet meer moeten toelaten met z’n allen. “Come on people, lend a helpin' hand, no need to fuss and fight, we all know where we stand!”

24) rupaul – ‘supermodel (you better work!)’ (1992)

Lang voordat RuPaul Charles een wereldwijd imperium opbouwde met RuPaul’s Drag Race (momenteel actief in een stuk of twintig landen, met All Stars-versies en nog meer varianten), was Ru zelf actief als performend dragqueen. Aan de weg werd toen ook al getimmerd, weet iemand nog de talkshow van RuPaul uit de jaren negentig? Ru scoorde (ook in Nederland) een aardige hit met ‘Supermodel’, waarna vele variaties op hetzelfde thema volgden – met als tweede hoogtepunt ‘Sissy That Walk’. Maar eerst: ‘You better work!’

23) robin s. – ‘show me love’ (1993)

Robin Stone kwam in 1990 al met haar ‘Show Me Love’, en die oerversie is al fantastisch (luister hier maar eens). Maar toen de Zweedse houseproducer StoneBridge er zijn plasje over deed, werd het pas echt een klapper. Jammer van de gesneuvelde saxsolo, maar wat kregen we ervoor terug: een ultiem clubgevoel in de vorm van heerlijke bliepjes die zich ergens achter je trommelvliezen nestelden, om daar dik dertig jaar te blijven zitten.

22) cher – ‘believe’ (1998)

Terwijl Madonna gezien als de Queen of Reïnvention, is de echte metamorfosekoningin toch echt Cher. Alleen al in de seventies verschoot ze per aflevering van haar variétéshow een paar keer van kleur, dus binnen het tijdsbestek van een uur! In de sixties zong ze beatmuziek, disco in de seventies, in de eighties pure rock en in de nineties stapte Cher net zo gemakkelijk over op dance. Met als hoogtepunten ‘Strong Enough’ en uiteraard ‘Believe’.

21) take that & lulu – ‘relight my fire’ (1993)

Ooit was het algemeen bekend dat er in elke boyband een van de jongens ‘anders’ was, of ‘van de club’. Maar dat moest altijd wel geheim blijven. Bij Take That was dat niet het geval, daar gingen ze gewoon – alle vijf hetero – vanaf het begin met de billen bloot – en dat het liefst met z’n allen op het podium in een Londense gayclub. En dan hadden ze als extra troef ook nog Lulu, de zelfbenoemde ‘fag hag’ (kan die term eigenlijk nog anno 2025?) met wie ze een tacky jaren tachtig dance classic uit de mottenballen haalden. Heerlijk!

Klik hier voor de laatste loodjes, met de nummers 20 tot en met 1. Waarin we Lady Gaga tegenkomen, samen met Gloria Gaynor, Diana Ross en een spectaculaire Songfestival-verrassing!