Première: bekijk de video bij ‘WO+MAN’, de nieuwe single van REINDIER

‘WO+MAN’ is een catchy, zomers nummer met een belangrijke boodschap. REINDIER schreef het omdat het hokje ‘man-zijn’ nauw en beperkend voelt. De video bij ‘WO+MAN’ gaat hier in première en we stelden REINDIER een aantal vragen over zijn nieuwe track.

REINDIER heeft met ‘WO+MAN’ een lied gemaakt met een boodschap: hij schreef dit nummer omdat hij het hokje ‘man-zijn’ te beperkend vindt. Voor femininiteit is vaak geen ruimte in deze maatschappij. ‘WO+MAN’ viert een ideale wereld waarin iedereen zichzelf mag zijn.

In de video is REINDIER’s tien jaar jonge zelf te zien, die in een extravagante outfit uit zijn dak gaat voor zijn conservatieve familie. Hoe reageren die, zullen ze hem de kamer uitsturen of besluiten ze om hem te volgen en net zo uitbundig mee te dansen? Je ziet het hier.

hoe ben je op het idee gekomen voor ‘WO+MAN’?

“‘WO+MAN’ heb ik in 2015 geschreven. In die tijd worstelde ik met het tonen van mijn feminiene kanten. Mede door de negatieve stemmen in mijn hoofd, maar vooral door de druk van de maatschappij om mezelf op een bepaalde manier te moeten presenteren.

Een van mijn lievelingsnummers is ‘I’m every woman’ van Chaka Khan. Ik had zin om ook zo’n uplifting en bevrijdend nummer te schrijven, maar tijdens dit schrijfproces kwam ik er ook achter dat ik niet goed begreep wat femininiteit nou precies is. Waar zit ‘em dat in? In jurken dragen? In make-up? In zacht zijn? Of zit het ook in strijdvaardigheid. Ik begon na te denken over het hele construct en dat maakte me in die tijd heel erg in de war over wie ik was en over wie ik mocht zijn.

Nu, acht jaar later, is het een thema wat veel meer besproken wordt en ben ik enorm gegroeid in het omarmen van wie ik wil zijn, maar nog steeds vind ik het een geweldig nummer en vind ik het belangrijk dat ook kleine Reiniers dit nummer horen. Dit liedje is voor mij een vrijbrief om te vieren wie ik ben: I’m every wo+man.” 

het lied gaat over het hokje ‘man’-zijn, dat te beperkend voelt, leg eens uit?

“Als kind was ik altijd druk in de weer met verkleden, optreden, turnen en met barbies spelen. Maar tegelijkertijd hield ik ook van ruige dingen, in de bossen spelen, ravotten. Als kind kreeg ik weleens opmerkingen naar mijn hoofd geslingerd als: ‘je lijkt wel een meisje’. Maar dit ging dan alleen over het spelen met barbies of optreden. Daardoor raakte ik in de war, want ik deed gewoon puur de dingen waar ik zin in had.

Toen ik naar de middelbare school ging, merkte ik ineens dat de hiërarchie tussen de jongens en meisjes veel groter werd. Ik voelde dat ik gedwongen werd om een keuze te maken in hoe ik me presenteerde, anders werd ik gepest. En omdat ik biologisch als jongen was geboren moest ik me ook gedragen als jongen. Verkleden, optreden en musical-les hoorden daar niet meer bij. Ik begon mezelf steeds meer aan te passen naar wat er van me verwacht werd. Ik keerde meer en meer in mezelf. Gekleurde kleding ging de deur uit, musical-les werd stopgezet en turnles werd tennis.

Mijn wens is dat kinderen zichzelf mogen ontdekken en ontplooien precies zoals zij daar behoefte aan hebben. En zich niet gaan aanpassen, omdat ze denken dat ze in een bepaald keurslijf horen. We zijn allemaal anders, laten we dat dan ook vieren.” 

je schrijft ook: voor femininiteit is vaak geen ruimte in onze maatschappij. Wat vind je daarvan?

“Soms heb ik het gevoel dat we denken dat er één archetypische man of vrouw is. Maar dé man of dé vrouw bestaat niet. Man-zijn is nu zo’n eendimensionale identiteit geworden dat deze totaal niet met de realiteit strookt. Vroeger dacht ik dat enkel ík niet in deze identiteit paste, maar nu zie ik dat niemand daar echt inpast. Het is veel te eenzijdig.

We zijn allemaal mensen die in een groot spectrum van identiteiten leven. Al die identiteiten hebben we gecreëerd door de geschiedenis heen. Deze identiteiten veranderen continu, kijk maar naar mode. Kleding die mannen droegen in de Renaissance, zoals jurken, zijn nu niet meer te koop op de mannenafdeling bij de H&M. De wereld zal altijd blijven veranderen, net als gedrag en identiteiten.

Ik wil de box opengooien. Ik wil een zo groot mogelijk repertoire hebben en zelf beschikken over mijn zogenaamd masculiene en zogenaamd feminiene eigenschappen. Als ik een jurk wil dragen, moet dat kunnen zonder geweigerd te worden door een taxichauffeur. Ik vind het heel prettig om mezelf genderfluïde te noemen. Als artiest deed ik dat altijd al, daar voelde het veilig omdat ik mijn eigen wereldje creëerde waar ik de regels bepaalde, maar nu zeg ik het ook steeds vaker tegen mensen om me heen.” 

je hebt de videoclip samen met regisseur valerie bisscheroux gemaakt, bekend van anne+. hoe ben je met hen in contact gekomen?

“Valerie en ik kenden elkaar al langere tijd via mensen uit de queer-scene en hebben elkaars werk altijd in de gaten gehouden. Hen snapt dit thema als geen ander en we hebben samen met actrice Ilke Paddenburg een prachtig concept bedacht voor deze videoclip, waarin een kindje van 10 jaar, Elliott Mulder, mijn jongere zelf speelt en het nummer gaat playbacken voor zijn conservatieve familie in een ouderwets ogende huiskamer.

Elliott is een geweldige danser en performer en echt een talent om in de gaten te houden. Verder hebben we toen een geweldige cast om ons heen verzameld met o.a. Bebe Berat Bebek, QiQi van Boheemen en dragqueen Hoax die de familie van het jongetje spelen. Uiteindelijk krijgt Elliott zijn familie zo ver om hun masker af te gooien en mee te dansen.” 

tot slot: hoe vier jij dit jaar pride?

“Vorig jaar was ik heel ziek rondom Pride en de jaren daarvoor hadden we natuurlijk te maken met die ellendige covid, dus ik heb dit jaar een week vrijgehouden om het te vieren. Ik ga een weekend naar Milkshake en natuurlijk naar de Canal Parade en verder zie ik nu al geweldige events langskomen, dus ik ga het er lekker van nemen dit jaar haha.”