Gideon spreekt met andere baarddragers over identiteit en (giftige) mannelijkheid

Voor zijn online platform Beards of Berlin spreekt Gideon Querido van Frank (48) met andere baarddragers over identiteit en (giftige) mannelijkheid. “Afscheren? Dat zou voelen als castratie.”

1) Waar ontstond jouw fascinatie voor baardhaar?
“Tien jaar geleden liet ik voor het eerst een volle baard staan. Dat leidde tot een bijzondere bromance met andere bebaarde mensen. Voor een Nederlands gaymagazine schreef ik daar een groot stuk over en nadien ben ik mensen met een baard blijven interviewen. Die gesprekken bundel ik op Beardsofberlin.com. Het is een soort lopend onderzoek naar mannelijkheid anno nu.”

2) De verhalen gaan dus vooral over de mens achter de baard?
“Precies, het zijn geen modegesprekjes over baardtrends. De interviews gaan onder andere over kwetsbaarheid, (giftige) mannelijkheid, lichaamsbeeld en kleur, en over hoe al die onderwerpen met elkaar in verbinding staan. De baard vormt in alle verhalen de rode draad. Iedereen geeft zich figuurlijk – en soms ook letterlijk – bloot. Ik spreek zowel cisgender, transgender als non-binaire baarddragers van allerlei seksuele oriëntaties. Voor iedereen heeft de baard een andere waarde. Extra bijzonder vind ik het om in gesprek te gaan met hetero mannen. Vaak zijn dat heftige, emotionele gesprekken, waarbij ze helemaal leeglopen. Soms denk ik dat ik het als gay man, in de enigszins geprivilegieerde bubbel waar ik in zit, makkelijker heb dan menig hetero man. Er is zoveel wat zij voor hun gevoel niet kunnen of mogen uiten.”

3) Wat betekent je baard voor jou?
“Ik heb me nooit helemáál man gevoeld, dat heeft mede met mijn queer-zijn te maken. Ook vond ik mezelf heel lang te dik. Met mijn baard veranderde dat; ik denk omdat ik mezelf er mannelijker uit vond zien. Het maakte me ineens ‘one of the guys’ – hoe problematisch en ambivalent dat gegeven misschien ook is.”

4) Zou jij je baard ooit nog afscheren?
“Nooit. Mijn baard heeft me zoveel gebracht. Dat zou bijna voelen als een castratie.”

In Winq 120 deelden we ook al een van de verhalen van Beards of Berlin. Hier lees je het verhaal van Acteur Pierre Emö (30). 

Fantasieën
“Haar is belangrijk voor mij. Ik ben acteur en haar, zowel op mijn gezicht als op mijn lichaam, stelt me in staat mezelf te transformeren, om verschillende rollen aan te nemen en uiteenlopende fantasieën te belichamen. Ik heb allerlei kapsels geprobeerd: blond, zwart, krullend, lang, geschoren. Ik experimenteer veel en graag.”

Enfant terrible
“Ik groeide op in Normandië. Ik kwam uit de kast toen ik elf jaar oud was, zonder grote problemen of conflicten. Op school was ik het enige kind dat openlijk queer was en ik daagde constant mijn docenten en klasgenoten uit. Ik had het veel over seks en zei dingen die niemand anders durfde te zeggen. Enerzijds waren mensen geschokt door mijn gedrag, anderzijds zag ik dat het hen intrigeerde en amuseerde. Ik vond het heerlijk een enfant terrible te zijn, om constant in het middelpunt van de belangstelling te staan.”

Droomwereld
“Ik voelde me aangetrokken tot veel van mijn mannelijke klasgenoten, maar die waren allemaal onbereikbaar omdat ze hetero waren – of dat zeiden te zijn. Op geen enkele manier zou ik hen ooit kunnen verleiden. Dat was frustrerend, maar ergens ook veilig; ik ontweek zo het risico om afgewezen te worden, want ik maakte bij deze jongens toch geen kans. Het bracht me echter niet waar ik naar verlangde. Ik leefde in een droomwereld, passief en dramatisch, een beetje als Madame Bovary uit Flauberts gelijknamige roman.”

Spanning
“Op mijn achttiende, vlak na mijn eindexamen, verhuisde ik naar Parijs om me als filmstudent op mijn grote passie te storten: cinema. Ik hield van het stadsleven, niet alleen van de cultuur en haar kansen, maar ook van de ruige kanten, de spanning. Op een avond stelde iemand voor om me te betalen voor seksuele handelingen. Ik besloot het een keer te proberen. Verrassend genoeg was het best aangenaam, en, nog belangrijker, het verdiende lekker. Daarbij verschaft seks me toegang tot werelden die als gewone burger voor mij gesloten zouden blijven.”

Vintage porno
“Op mijn 25ste verruilde ik Parijs voor Berlijn en werkte ik voor het eerst mee aan een pornofilm: Call Me a Ghost, geregisseerd door Noel Alejandro. Daarin speelde ik de geest van een 70s vintage pornoacteur die een eenzame man bezoekt. Ik hou van porno, zeker van experimentele producties, waarbij het niet alleen draait om neuken, maar ook om het esthetische aspect. Ik geniet ook van het idee dat mensen naar me kijken, van het gevoel dat ik voor mensen een lustobject ben. Hoe meer fantasieën ik belichaam, hoe diverser het publiek dat ik bereik.”

Politieke snor
“Mijn baard en snor zijn verwijzingen naar de jaren zeventig, waarin homoseksuele mannelijkheid tegelijkertijd vastgeroeste opvattingen over mannelijkheid nabootste en ironisch genoeg ondermijnde. De stijl van de jaren zeventig heeft een sterk politiek component: de speelse vormen en kleuren verwijzen allemaal naar seksuele bevrijding en het bevragen van normativiteit.”

Bewondering
“Ik ben behoorlijk populair op Instagram en veel mannen schrijven me dat ik met mijn gelaatstrekken en snor de mooiste man ben die ze ooit hebben gezien. Ik weet dat ik dat niet ben. Bewondering is prettig, maar ik voel me er niet per se mooier door. Aan het einde van de dag is het vooral belangrijk dat ik zelf blij ben met wie en wat ik zie in de spiegel.”

Lees meer verhalen op beardsofberlin.com.

Tekst Pierre: Gideon Querido van Frank / Foto Pierre: Elvin Boer