‘A Nice Indian Boy’ is warm, grappig, maar stemt ook tot nadenken

Gooi een romkom, familiekomedie en queer liefdesverhaal in een blender met een snufje Bollywood en je krijgt A Nice Indian Boy. “Een warm, complex portret van een gezin dat worstelt met verandering.”

In A Nice Indian Boy volgen we de jonge dokter Naveen (Karan Soni, o.a. bekend van Deadpool) die op een bruiloft zijn droomman tegen het lijf loopt: de openhartige, ietwat chaotische acteur Jay (Jonathan Groff, o.a. bekend van Looking). Jay, een witte man, is geadopteerd door Indiase ouders en voelt zich daardoor nauw verwant met de Indiase cultuur en gemeenschap. Wat begint als een klassieke romkomontmoeting – ongemakkelijke blikken, charmante gesprekjes – verandert al snel in een prettige botsing van culturen, generaties en verwachtingen.

grappig en gelaagd

Regisseur Roshan Sethi, zelf zoon van Indiase immigranten en openlijk gay, kent de worsteling van binnenuit. In zijn film kiest hij voor warmte en humor, in plaats van drama en zwaarmoedigheid. A Nice Indian Boy is daarmee geen traditioneel coming-outverhaal, maar een film over thuiskomen, gezien worden en over hoe familie en cultuur een relatie kunnen bemoeilijken. In een tijd waarin queer cinema vaak zeer zwaarmoedig óf juist oppervlakkig commercieel is, maakt dat dit verhaal extra interessant.

A Nice Indian Boy maakt de spanning tussen traditie en vrijheid voelbaar zonder een morele veroordeling. Naveen houdt van zijn familie en hun cultuur, maar weet dat zijn homoseksualiteit schuurt met hun verwachtingen. Jay wil op zijn beurt niets liever dan geaccepteerd worden, maar wordt gezien als een buitenstaander omdat hij ‘niet echt’ Indiaas zou zijn. Die verschillende vormen van anders-zijn maken de film herkenbaar voor een breed publiek binnen de lhbtiqa+-gemeenschap.

kleurrijk conflict

In de Indiase gemeenschap, waar ook ter wereld, hebben veel queer mensen te maken met een spanning tussen culturele tradities en hun queer identiteit. A Nice Indian Boy maakt dit zichtbaar, zonder in clichés te vervallen. In India werd homoseksualiteit pas in 2018 gedecriminaliseerd, en ook in de Indiase diaspora is er nog een strijd om gelijkwaardigheid te voeren. Gelukkig kiest deze film niet voor het stereotype van de eendimensionale homofobe ouders. In plaats daarvan krijgen we een warm, complex portret van een gezin dat worstelt met verandering. Het conflict is niet zwart-wit; het gaat over generaties die elkaar moeten vinden.

Dat de film zo goed werkt, komt mede door de sterke chemie tussen hoofdrolspelers Soni en Groff. Hun geflirt en gesprekken voelen levensecht, alsof we kijken naar twee vrienden die voor onze ogen verliefd worden. En hoewel de film zeker romantisch en soms cheesy is – het blijft een romkom – schuwt de maker niet de scherpe randjes: een moeder die zich afvraagt hoe ze haar vriendinnen moet uitleggen dat haar zoon met een man trouwt, een vader die stilvalt bij de gedachte dat zijn zoon nooit een traditionele familie zal hebben. De film wordt echter nergens loodzwaar.

universeel

In een tijd waarin queer verhalen wereldwijd steeds zichtbaarder worden op het witte doek, voegt A Nice Indian Boy iets belangrijks toe: de film doorbreekt heteronormativiteit, maar ook de witheid die zo vaak domineert in lhbtiqa+ cinema. De film toont mensen met een Zuid-Aziatische achtergrond in al hun veelzijdigheid, en is tegelijkertijd universeel herkenbaar. A Nice Indian Boy laat zien dat liefde alle hokjes overstijgt, maar dat je soms zult moeten vechten om ruimte te maken voor je eigen geluk. De film stuurt je met een glimlach de bioscoop uit, maar stemt ook achteraf tot nadenken. Het is een slimme romkom: grappig, liefdevol, maar nooit vrijblijvend.

A Nice Indian Boy is vanaf 4 september te zien in de bioscoop.