MEROL wil een kind van jou!

In 2018 lanceerde MEROL op Valentijndsdag haar eerste single 'Ik wil een kind van jou'. Redacteur Martijn Tulp sprak met haar over haar EP én haar plannen voor de opvolger 'Lekker met de meiden'. Hier is het volledige interview van 8 jaar geleden uit ons archief!

In hoeverre is Merol een act of personage?

“Ik vind die vraag zo grappig! Ik snap wel dat mensen graag wat uitleg willen, want ik kom immers maar net kijken. Het is géén grote grap, het is geen act: het is meer een stage persona. Ik noem mijn stijl trashy intellect. Iemand vergeleek me laatst met zangeres Famke Louise. Ik vind haar cool, maar ze zou nog cooler zijn als ze zich bewust was van haar trashiness. Dán wordt het cult. Ik vind het leuk om fout te zijn, maar wel góed fout, snap je?”

Hoe kwam ‘Ik wil een kind van jou’ tot stand?

“Ik heb het nooit geschreven om gek te doen of te choqueren. Het nummer gaat eigenlijk over een nieuwe impuls in je leven. Maar dan wat overdreven en expliciet verwoord. In het Engels kun je die zin prima zingen, dan kijkt niemand ervan op. De Jeugd van Tegenwoordig zingt toch ook over pikken? Maar als een Nederlands meisje het doet, moet er opeens worden uitgelegd wat ze er precies mee bedoelt. Ik denk niet dat het interessant is als ik ga zingen over de dingen die me in het dagelijks leven bezighouden.”

Vertel eens over de EP Boter, die in januari verscheen?

“Die EP is een concept, met liedjes die samen één nacht beschrijven. In ‘Bedgirl’ vraag ik waarom we per se op een strand zouden moeten neuken. Omdat mensen dat cool vinden? Het kan toch ook gewoon in bed? Het gaat dus eigenlijk over schijt hebben aan wat anderen cool vinden.

In ‘Liefdesliedje’ zing ik: ‘Ik wilde zo graag een liefdesliedje voor je schrijven / Maar jij had steeds een stijve’. Vond ik grappig. Het gaat erover dat je zo in het moment zit dat je niet kunt reflecteren. Dat vind ik haast een filosofische gedachte die ik liever heel concreet maak, dan het te verstoppen in een wollige, poëtische tekst. Voor mij zit de extra laag juist in hoe ik het speel. Tijdens m’n voorstelling kruip ik bij iemand in het publiek op schoot tijdens ‘Ik wil een kind van jou’.”

Waarom denk je dat je muziek zo aansluit bij gays?

“Nederland is heel truttig en preuts, maar gays zijn dat juist niet. Het hele ‘doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’ gaat voor hen vaak niet op. Gays wijken al af van de norm: ze zijn meer gewend, hebben zelfspot, kunnen meer hebben, zijn toleranter en houden ook wel van een geintje. En over seks zijn ze ook veel opener. Bijna al m’n vrienden zijn gay, want ik kan daar gewoon heel goed mee. De zelfspot zit ook in m’n clip. Wel subtiel, want ik wilde er geen slapstick van maken. Dan wordt het zo TV-kantine. Ik denk dat de knipoog erg aansluit.”

Doe je achter de schermen ook alles zelf, of zit je bij een label?

“Ik maak zelf de muziek met GarageBand. Soms word ik bijgestaan door een vriend. Bijvoorbeeld voor het mixen en masteren. Dat hoor je eigenlijk altijd door twee verschillende mensen te laten doen, maar daar heb ik gewoon geen geld voor. Ik denk weleens dat een label misschien toch wel handig zou zijn, maar ik wil nu eerst zelf muziek maken, voordat een label me misschien in een bepaalde vorm wil gieten. 

Ik zag laatst een documentaire over Jett Rebel. Die heeft dus een heel team om zich heen voor z’n Facebookpagina. Ik denk dan: dát kun je toch wel zelf? Ik zou echt niet willen dat iemand anders dat voor mij gaat doen. Maar dat is ook een stap in professionaliteit: dingen als social media uit handen geven. Dat moet je maar durven.”

Wat deed je hiervoor?

“Ik heb gestudeerd aan de Amsterdamse Toneelschool en Kleinkunstacademie. Daar kreeg ik in mijn eentje compositieles. Ik kwam elke week binnen met een nieuw liedje, en dan ging ik daar samen met de docent aan werken. In de andere lessen zat ik met allemaal mooie meisjes en jongens die hetzelfde wilden, maar die compositieles voelde écht voor mij.

Na de Toneelschool wilde ik eigenlijk door naar het Conservatorium, want ik wilde verder met mijn muziek. Ik deed auditie en was toelaatbaar, maar toen kwam de vrouwelijke hoofdrol van Soldaat van Oranje op m’n pad.”

Hoe is dat, zeven keer per week in zo’n musical?

“Superleuk! Je maakt veel kilometers in de grootste productie van Nederland. Maar je moet veel herhalen en het is héél hard werken. Ik had zeven ‘snelverkledingen’, moest dat koude water in, veel rennen, acht nummers zingen. Om dat vol te houden moet je echt heel fit zijn. Ik ging niet uit, dronk weinig en was bang om ziek te worden. En ik zag mijn vrienden niet, want ik was elke avond weg. Maar ik raakte wel bevriend met mijn medespelers.”

Kun je tijdens zo’n strakke productie wel improviseren? 

“Jawel, maar je moet wél op de goede plek staan en op het juiste moment door de schermen lopen. Het is niet de bedoeling dat je tekst toe gaat voegen, al gebeurt dat weleens. Er waren altijd wel acteurs die gingen improviseren, maar je moet niet teveel aandacht trekken. Het publiek zit soms heel ver weg, dus het moet wel duidelijk zijn waar ze naar moeten kijken.”

Was je naast de musical ook nog bezig met muziek?

“Tijdens Soldaat deed ik mee aan het Kleinkunstfestival. Dat was nóg zwaarder. Mijn muziek werd toen een beetje kleinkunst, want zo’n jury wil een persoonlijk verhaal. Kleinkunst is vaak zo wollig, vol poëtische metaforen. Daar zat ik helemaal niet op te wachten. Ik wilde gewoon liedjes zingen! Daarom ben ik zelf aan de slag gegaan met GarageBand en heb ik al mijn backing tracks op een USB-stick. Handig, want dan kan ik alleen optreden.”

Wat brengt de toekomst?

“Volgend seizoen wil ik met Popronde meedoen, en theaters en poppodia afgaan. En dan niet alleen maar saai m’n liedjes zingen, maar er echt een show van maken. Zoals Beyoncé ook doet, toch? Popmuziek mag entertainment zijn, dus trek iets leuks aan, hang een mooi decor op en maak er wat van. Dat mis ik nog een beetje in de Nederlandse popwereld. In Nederland willen we dat zelfs onze popsterren lekker normaal doen. Ik zou best de Nederlandse Lady Gaga willen worden. Zij droeg ooit een vleesjurk, ik heb in mijn voorstelling een patatzak aan. Je kunt best iets meer nadenken over je image, en wat je met je publiek doet. Ik heb nu al een idee voor een nieuwe videoclip, voor een nummer dat 'Lekker met de meiden' gaat heten. Het is een kwestie van doorpakken!” 

Assistent fotografie: Kim Blekkenhorst
MUAH: Jip Smit

Dit interview verscheen eerder in Attitude Magazine, voorjaar 2018.