“Ik heb mijn Spice Girl-zijn opnieuw omarmd”

Vorige week bracht Melanie C haar nieuwste album uit. We spraken met de inmiddels 46-jarige zangeres over zelfacceptatie, corona en natuurlijk de Spice Girls.

Het eerste nummer op je nieuwe album, ‘Who I Am’ zou zó door iemand geschreven kunnen zijn die net een coming-out heeft beleefd: het nummer gaat over zelfacceptatie en jezelf willen laten zien. Zie jij die overeenkomsten ook?
“Ik vind dit zelf ook heel interessant. Ik heb mezelf de laatste tijd opnieuw ontdekt. Een grote katalysator daarvoor was mijn tour van vorig jaar, met lhbtq+ collectief Sink The Pink. Ik heb altijd veel gay vrienden gehad en ben opgegroeid in gay-friendly omgevingen, maar tijdens die tournee werkte ik voor het eerst nauw samen met dragqueens en non-binaire mensen. Daardoor heb ik geleerd waar de lhbtq+ gemeenschap mee worstelt, en hoeveel moed er soms nodig is om te kunnen zijn wie zij zijn. Dat had een sterke uitwerking op hoe ik over mezelf denk. Voor het eerst durf ik tegen mezelf te zeggen: ik ben goed zoals ik ben.”

Hoe gingen de performers in Sink The Pink met je om?
“Zij zeiden me dat ik een gay icon ben. Ik dacht dat dat alleen gold voor de Spice Girls als groep – of misschien voor Geri, zij is in haar eentje praktisch een dragqueen. Of Mel B, zij is heel fierce en recht voor z’n raap. Als lid van de Spice Girls voelde ik me nooit in m’n eentje verantwoordelijk voor het succes dat we behaalden, omdat we een collectief waren. Deze dragqueens zeiden: je bent niet goed bij je hoofd, jullie zijn stuk voor stuk gay iconen. Ik weet niet waarom dat nooit eerder tot me door is gedrongen. Ik heb het deels aan hen, of eigenlijk aan de hele lhbtq+ gemeenschap te danken dat ik mezelf nu meer accepteer.”

“Er waren momenten dat ik meer afstand wilde van de Spice Girls”

Die boodschap van zelfacceptatie klinkt door in vrijwel ieder nummer. Koos je daarom ervoor om het album Melanie C te noemen?
“Absoluut. Het album had heel lang geen titel. Tijdens het schrijven werd het thema van self-empowerment en zelfacceptatie steeds groter. Mijn vriend stelde voor het album naar mezelf te vernoemen. Ik heb dat bij eerdere albums weleens overwogen, maar het voelde nooit als het goede moment. Nu wel.”

Je maakte het album deels af tijdens de corona lockdown. Hoe was dat?
“Heel raar. Maar goed, alles is nu raar. Het voelt alsof we in een parallel universum leven. Het album was bijna af; ik moest alleen nog wat vocalen opnemen. Gelukkig kon ik dat op een socially distant manier doen. Ik stond in de opnameruimte, in een andere ruimte zat iemand aan de knoppen, en een producer luisterde op afstand mee. Het verschilde niet veel van  een normale opnamesessie. Het was niet ideaal, maar wel te doen.”

Heb je ooit overwogen om het album uit te stellen?
“Dat is wel in me opgekomen. Vlak voor de lockdown was ik in Australië en daarna in LA om het album alvast te promoten. Ineens werden al mijn optredens geannuleerd geannuleerd en hoorde ik dat Trump de grens wilde sluiten. Ik ben  gelijk op een vliegtuig naar huis gestapt. Het was en is zo’n rare tijd. In het begin voelde het niet goed om nieuwe muziek uit te brengen en te promoten, maar ik wist dat de fans erop wachtten, en alles stond al gepland. Ik besloot deze nieuwe situatie te omarmen en er gewoon voor te gaan. Daar zitten ook positieve kanten aan. Ik Zoom nu met mensen over de hele wereld en deed online Q&A-sessies op YouTube met fans, livestreams op Instagram en online dj-sets. Ik denk dat we allemaal wel wat afleiding kunnen gebruiken.”

Dit wordt het vierde decennium dat je meedraait in de muziekindustrie. Hoe heb je die zien veranderen?
“Het enige wat nog steeds hetzelfde is, is hoe een liedje ontstaat. Verder is alles anders: hoe muziek wordt opgenomen, hoe mensen muziek consumeren, hoe je muziek promoot. Daar zitten veel voordelen aan: als muziekliefhebber heb ik met streamingdiensten toegang tot bijna álles wat er is op het gebied van muziek. Ook kan ik online makkelijk contact onderhouden met fans via social media. Ik denk wel dat het voor artiesten moeilijk is om een balans te vinden tussen wat ze op social media delen en wat ze voor zichzelf houden. Iedereen gaat daar op een andere manier mee om. Artiesten hebben er volgens mij veel meer werk aan, er wordt meer van ze verwacht. We moeten meer interviews doen en meer online content produceren. Gelukkig run ik tegenwoordig mijn eigen label, dus ik kan veel zelf bepalen.”

Vorig jaar tourde je weer met de Spice Girls. Zijn zij voor jou een onderdeel van het verleden, of zie je het zitten om met hen weer meer te ondernemen, misschien zelfs nieuwe muziek te maken?
“Door de tournee van vorig jaar heb ik mijn Spice Girl-zijn opnieuw omarmd. Er zijn momenten in mijn leven geweest dat ik meer afstand wilde, als individu gezien wilde worden. Nu ik me meer op mijn gemak voel met wie ik ben, voelt het zijn van een Spice Girl als een mooi onderdeel van mijn identiteit. Ik zou dolgraag meer concerten met de Spice Girls geven. En als we ooit gezamenlijk het gevoel hebben dat de tijd rijp is om de studio weer in te duiken, sta ik daar zeker voor open.”

Er ligt nog wat onuitgebracht Spice Girls-materiaal in de kluis, zoals het állereerste nummer dat jullie ooit opnamen, en het nummer ‘W.O.M.A.N.’ dat tot nu toe alleen tijdens een paar concerten in 1999 opgevoerd werd. Gaat die kluis ooit nog open?
“Wat leuk dat je ‘W.O.M.A.N.’ noemt! Ik heb pas nog een online Q&A gedaan voor fans, samen met Biff Stannard, die álle grote Spice Girls-hits produceerde. 'Wannabe', 'Spice Up Your Life', 'Viva Forever', noem maar op. Tijdens die sessie bleek hoeveel fans nog steeds hopen dat ‘W.O.M.A.N.’ ooit wordt uitgebracht. De reden dat bepaalde nummers uiteindelijk niet op een album zijn beland, is simpelweg omdat we het op dat moment niet ons beste werk vonden. Ik zie het absoluut niet gebeuren dat die nummers in de toekomst alsnog uitgebracht worden. De muziek van de Spice Girls is zó sterk. Onze standaard ligt erg hoog, en we zijn van mening dat het materiaal dat nog in de kluis ligt simpelweg niet sterk genoeg is. Dus ik moet je helaas teleurstellen. Althans, niet zolang ik leef. Over my dead body, hahaha!”

Geldt hetzelfde voor een dvd van de reünietournee die jullie in 2007 deden, of die van vorig jaar, waar Victoria helaas niet bij was?
“Goede vraag, daar hebben we binnen de band veel discussie over. Aan de ene kant hebben we veel respect voor de moeite die fans erin stoppen om ons live te zien. Sommigen moeten superver reizen en kaartjes voor onze shows zijn zéker niet goedkoop. Fans werken keihard om onze concerten bij te kunnen wonen. Daarom vinden we dat we het speciaal moeten houden, dat het bij de herinnering moet blijven. Aan de andere kant willen fans zo’n concert graag thuis herbeleven, en steeds opnieuw terugkijken. Daarbij zijn er fans die om bepaalde redenen onze concerten niet kunnen bezoeken. We discussiëren hier tijdens élke tournee over. In beide gevallen die je noemt zijn de concerten niet voor tv-uitzending opgenomen. We hebben alleen tapes van wat er tijdens het concert op de videoschermen te zien was. Die zijn niet goed genoeg om uit te zenden of op dvd uit te brengen.”

Eerder dit jaar lekte zo’n tape uit.  Spice Girls-fans over de hele wereld gingen uit hun dak. Ben je daar boos over, of vind je het wel prima?
“Weet je, ik vind het helemaal niet erg. Als artiest wil je dat de kwaliteit van alles wat wordt uitgebracht perfect is. Maar ik snap heel goed dat er vraag naar is, en dat fans die shows graag terug willen kijken. Ik voel me eerder gevleid.”

Je hebt zóveel gedaan: je bent een Spice Girl, maakte solo-albums en speelde in films en musicals. Hoe kijk je naar de toekomst?
“Ik ben blij met wat ik tot nu toe bereikt heb en erg tevreden over mijn nieuwe album. Ik hoop dat het de aandacht krijgt die het verdient. Het gaat nu natuurlijk niet, maar ik hoop in april en mei van volgend jaar weer op tournee te kunnen. En door de concerten die ik vorig jaar met de andere Girls gaf, is het wel gaan kriebelen om vaker met hen op het podium te staan, over de hele wereld.”