Acteur Karan Soni over queer liefde in Bollywood-stijl: zijn film A Nice Indian Boy

In de film A Nice Indian Boy wil Naveen, gespeeld door Soni, maar één ding: een authentieke Indiase bruiloft. Dat lijkt niet voor hem weggelegd, tot hij Jay (gespeeld door Jonathan Groff) ontmoet. De film werd geregisseerd door Sonis echtgenoot Roshan Sethi. We spraken Karan over de totstandkoming van de film.

Hoe hoorde je voor het eerst over het toneelstuk waarop de film is gebaseerd?

“Ik hoorde er al in 2018 over, toen werd door de producenten overwogen om er een multi-cam sitcom van te maken. Dat kwam niet van de grond. In 2021 lag er een filmscript van Eric Randall, en de producenten hadden inmiddels onze film 7 Days gezien, die Roshan regisseerde en waarin ik speelde. Ze waren enthousiast en vroegen ons: ik als hoofdrolspeler, Roshan als regisseur. Onze enige eis was dat we zelf nog een keer door het script konden lopen, omdat het zo’n persoonlijk verhaal is. Toen dat akkoord was, voelde het perfect om dit samen te maken.”

De film gebruikt scènes uit de Bollywoodklassieker Dilwale Dulhania Le Jayenge. Hoe bijzonder was dat?

“Het is een gigantische Bollywoodklassieker uit 1995, te vergelijken met iets als Gone with the Wind. Er is zelfs een bioscoop waar de film al meer dan 30 jaar te zien is, en mensen blijven gaan. Voor ons was het belangrijk omdat Bollywood-romances altijd over heterokoppels gaan. En Indiase bruiloften, die zo’n grote rol spelen, zijn vrijwel altijd hetero. Terwijl A Nice Indian Boy juist een huwelijk tussen twee mannen toont, inclusief de hele ceremonie, iets wat Bollywood niet laat zien omdat in India het huwelijk nog steeds niet is opengesteld voor stellen van hetzelfde geslacht. We zagen onze film als een soort hommage: met een dansscène, een meet-cute, het romantische einde. En het was ongelofelijk dat we de rechten kregen om fragmenten uit de film te gebruiken en bepaalde scènes uit de film na te spelen. Roshan schreef een persoonlijke brief aan Aditya Chopra, de regisseur en studiobaas, en die gaf toestemming. Dat voelde echt groots.”

A Nice Indian Boy gaat over de botsing tussen traditie en queer identiteit in Indiase families. Herkende je daar iets van je eigen leven in?

“Zeker. De film laat niet alleen een liefdesverhaal zien, maar ook hoe een hele familie daarmee omgaat. Dat sprak me direct aan in het originele stuk. Meestal zijn ouders in romcoms bijfiguren of grappenmakers, maar in onze film hebben ze volwaardige verhaallijnen, en de zus ook. Roshan en ik herschreven delen van het begin, zodat het meer leek op hoe wîj elkaar ontmoetten. Ik was meer zoals het personage van Jonathan Groff: extravert en expressief. Roshan, arts en filmmaker, was gesloten en bijna robotachtig. Oorspronkelijk werkte mijn personage in tech, maar wij maakten hem arts, omdat het zo goed paste bij dat ‘onzichtbare’, bijna neutrale bestaan van een arts: patiënten realiseren zich vaak niet dat artsen ook een privéleven hebben. Onze eerste date leek ook sterk op die in de film: ik praatte aan één stuk door, Roshan zweeg vooral, maar was wel geboeid. Ook veel familie-elementen komen rechtstreeks uit ons eigen leven en uit gesprekken met onze ouders. In wezen gaat de film over een kind dat zijn ouders vraagt hun beeld van zijn toekomst bij te stellen. Dat herkenden we volledig.”

Wat zou A Nice Indian Boy voor jou hebben betekend als je die als jongere had kunnen zien?

“Zo'n had mijn leven veranderd. Ik kwam uit de kast toen ik 19 was, toen waren mijn ouders vooral bezorgd over ziekte en eenzaamheid. Deze film biedt een ander beeld. Toen mijn ouders A Nice Indian Boy zagen, huilden ze onbedaarlijk. We kregen duizenden berichten van mensen die de film aan hun ouders lieten zien. Veel queer films zijn te expliciet of gaan over aids en ellende, waardoor je ze je ouders niet snel laat zien. Dit is juist een vrolijk liefdesverhaal, met familieproblemen, gekke ouders, alles wat je in een hetero romcom ook ziet, maar dan met twee mannen. Voor ouders is dat belangrijk: het laat zien dat hun kinderen óók een happy ending kunnen hebben.”

Hoe reageerden jonge queer kijkers, vooral van Indiase afkomst?

“De jongere generatie vindt de film vooral grappig en vermakelijk. Oudere kijkers worden er emotioneel door, omdat het soms hun eigen pijnlijke herinneringen oprakelt: ouders die niet op hun bruiloft kwamen, relaties die jarenlang verborgen moesten blijven. We kregen zelfs berichten van mensen die deze film samen met hun ouders keken om op die manier uit de kast te komen. Mijn angst was dat jongeren het onderwerp misschien niet meer relevant zouden vinden. Maar zelfs alleen op basis van de trailer kregen we reacties van over de hele wereld: ‘Dit is precies de film die ik nodig heb’. Het blijkt dus nog steeds een snaar te raken.”

Je werkte eerder al met Roshan aan de film 7 Days. Hoe is het om als partners samen te werken?

 “Onze eerste samenwerking was zwaar: we draaiden 7 Days in acht dagen midden in de pandemie. We moesten wennen aan de dynamiek van regisseur en acteur: er komt ineens een machtsverhouding bij. Maar daardoor leerden we elkaars gevoeligheden. Bij A Nice Indian Boy waren we helemaal op elkaar ingespeeld. Roshan kent me door en door, ziet meteen of ik niet volledig in een scène zit. Soms herinnert hij me aan bepaalde dingen die in ons privéleven gebeurden, omdat hij wil dat ik in de film op eenzelfde manier reageer. Dat maakt het heel specifiek en intiem. Hij is ook nog eens fan van mijn acteren, wat natuurlijk heerlijk is om te voelen. Ik hou zelf van efficiëntie en duidelijkheid, en Roshan weet precies wat hij wil. Dat maakt samenwerken met hem fantastisch.”

Hoe kwam acteur Jonathan Groff bij de film?

“Toen we financiering zochten, wilden de producenten naast mij nog een ‘financieel haalbare’ naam. Jonathan stond hoog op die lijst. Mijn agent stuurde het script en 7 Days naar hem. Hij was meteen enthousiast. Tijdens een Zoom met Roshan zei hij dat hij eigenlijk maar één creatieve wens had: dat die acteur uit 7 Days de andere hoofdrol zou spelen. Hij dacht dat ik hetero was en hij had geen idee dat ik al was gecast in de rol. Toen Roshan uitlegde dat ik die acteur ben én zijn partner, werd Jonathan emotioneel. Hij vond het prachtig. Dat was voor ons het moment dat we wisten: dit klopt helemaal.”

Als je morgen elk queer verhaal zou kunnen verfilmen, wat zou dat zijn?

“Eerlijk gezegd hebben we met A Nice Indian Boy al een droom gerealiseerd waarvan we nooit dachten dat hij uit zou komen. Roshan maakt momenteel een actiefilm in Ierland, heel iets anders. Maar we zouden ooit graag in India zelf iets maken, daar hebben we nog nooit gewerkt. En ik vermoed dat Roshan na die actiefilm de comedy weer zal missen. Dus wie weet: een pure komedie in India. Dat zou ik heel graag doen.”

A Nice Indian Boy is nu te zien in de bioscoop.